1969–an Koloniako katedrala (Kölnerdom) bisitatu nuen. Orduan ingurua berriztatzen ari zirela, lurpeko aparkaleku egiterakoan erromatar arrasto batzuk aurkitu eta kontserbatzea erabaki zituzten, aldezaurretikako proiektua aldatzen. 1991-an berriz bisitatu nuen katedrala eta beren ingurua: lanak buruturik zeuden, alegia. Dotore geratu zen erromatar arrastoen museoa, katedral eta geltokiarenarteko enparantza, giroa primerakoa zen. Azken nere bisita 2013-an gertatu zen. Giroa etzen hain patxadatsua. Tipo marginalez beteta zen enparantza, zikinkeria nonnahi. Turistok haien artean ibiltzen ginen, katedrala, aleman katolikoen ikurra, guztiz merkantilizatua dago. Ezin da esan hori elkar bizitzea dela, marginaleen, biztanle arrunteen eta turisteen taldeak bata bestearen onduan egotea baizik, talde bakoitzak besteengan erreparatu gabe egoten ginen. Horrek esan nahi du doi-doi elkarren jasatzea, bainan era berean paketsu moduan.
Orain berria ailegatzen zait, Gabonzahar ospatzera omen, enparantza hortan mila arabiar gizonezko bildu ziren, bainan hori beharrean ehun bat emakumezko asaldatu, bortxatu eta lapurtu zuten, Polizei (ertzaintza) presente egon arren. Harrezkero Alemaniako Buruzagi danak zer eginik, zer esanik ere geratu ziren. Guztiz “hilargira begira” arrapatu zituzten. Frau Merkel aho zabalik geratu da, zeozer zezeldu du “inmigrazioarekin nahastu behar ez dela”. Beraren zentzugabeko “Willkommenkultur” (Ongietorriaren kultura) porrotaren irudia izanez. Yihadista izan balira, soluzioa oso errexa izago litzake, noski: tiroka garbi litezke “gaizkileak” txalo zaparrada artean. Baina… gaizkileak zuzen Estatua erasotu ez dutenez, ez zen gauza “zilegizko bortxa” erabiltzea. Horrela balitz, arrazakerigatik egin zutelakoan salatuko ziezaioke. Agian hori da zergatia, Ertzaintzaren jasankorra. Arrazakeri salaketa, gaurko Alemanian ez da pentsatzekoa ere. Egungo Alemania Herri armaz menperatua da beti ere, eta bere iraganaren preso da ere bai. Bestaldetik, gertakizuna Köln-urira murgiltzen da massmedietan, bainan antzerakoak besteak beste Hamburg, Dusseldorf, Bielefeld, Frankfurt eta Stuttgart-en gertatu dira, Austriako Salzburg-en eta Suizazo Zürich-en ere bai. Hau da, erasoaldiak ezin dira kasualitatez gertatu, baizik nolanahi aldezaurretik prestatuak.
Berandu xamar zeozer benetan zuzentzeko, mila ehundaka kontrolgaberik sukalderaino sartu direlako. Eta hori badakite inmigranteak, nahiz legalak, ilegalak edo alegalak izanik, errefuxiatu deiturikoak ere bai. Hasieran pixkanaka sartu dira, hainbat bertako eta kanpoko laguntzaile eta lagunkidetasun, egunetan uholdeka. Haien indarra numeroan datza, zenbat eta gehiago hobe, marraskari espeziek (beste alimali-espezie askoren artean) bizi-irauteko egiten duten arabera.
Eta konparazioa ez da gehiegikeria. Ekologiak, zientzia moduan hartuta, ez hizontzikeria ahula, ondo adierazten duen arabera, espezie bat emandako lurralde baten gehiegi hazten baldin da, bere predadoreak oreka berreskuratzen du, lurralde bertan elkarbizitze jasangarria lortu arte. Bainan Europako, eta batez ere Alemaniako lurraldetan espezie inbasiotzaileek ez dute predadorerik; guztiz alderantziz, babesle eta laguntzaile ugari lehen esandakoaren arabera. Horien artean daude, bere burua deitzen diren ekologista asko.
Zer esanik ez, Euskal Herriko egoera Alemaniakoarekiko hainbat gauzetan antzerakoa dela uste dut (mutatis mutandi erromatar zaharreen esaera kontutan harturik)
Koloniako gertakizunen inguruan
Koloniako gertakizunen inguruan bidalketa lehenengo zuzeu.eus-(e)n agertu zen.